Μεσάνυχτα παρά κάτι
κι ένα καράβι κρεβάτι
με ταξιδεύει.
Πίσω στο χρόνο με πάει
σεντόνια πανιά μου φοράει
με γαληνεύει.
Χέρια κουπιά καραβίσια
σώμα καρδιά πελαγίσια
πέρα με βγάζει.
Και στην ουρά μιας γοργόνας
μισός και κάτι αιώνας
με ξεκουράζει.
Φίλοι μου αστέρια που πάτε;
σε ποια ακρογιαλιά κολυμπάτε
τα καλοκαίρια;
Και στην τροχιά τ' ουρανού σας
να 'χετε πάντα το νου σας
απλώνω τα χέρια.
Μέσα στις χούφτες σας δίνω
μέλι και δυόσμο και κρίνο
σας κάνω δώρο.
Και μια καρδιά πελαγίσια
με χέρια κουπιά καραβίσια
σας την προσφέρω.
...Ελένη Ταϊφυριανού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου