Θυμάμαι την εικόνα σου να φεύγει. Η γη βυθίστηκε κάτω από τα πόδια μου. Ένιωσα να γυμνωνεται το κορμί μου να λυγίζει και να μη βρίσκει από πού να κρατηθεί, με μιας η ηλιόλουστες μέρες έγιναν βαρυχειμωνεια. Κι αυτή η νιότη άρχισε να γέρνει αργά στη δύση, ο χρόνος έγινε ο δικαστής μου κι άρχισε να με χτυπά αλύπητα. Γυμνό το κορμί μου σαν το ναυαγό που παραδόθηκε στα κύματα κι εγώ ακόμα θυμάμαι την εικόνα σου να φεύγει. Μεθώ απ' την αγάπη σου. Γυμνό το κορμί μου και μεθάει κι αν είσαι κάπου εκεί η μακριά. έχω αδειαδει μια γωνιά στο γυμνό κορμί μου να σε...περιμένει ...Καρδιά μου... Eleni Papamakariou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου