Η μοναξιά είναι κατάμαυρη .
Μην την αφήσεις να σου ντύσει την ψυχή .
Με το χρώμα της .
( Βάλε κι ένα φεγγάρι μέσα στη κούπα σου .)
Να ξεδιψάσεις .
Ολόκληρο το άγνωστο ...
Την ώρα που βραδιάζει .
Κι αυτός ο πόνος ...Άγνωστος καινούργιος ..
Δε τον ξέρω .
Θα προτιμήσω να τον πιω ...γουλιά -γουλιά....
Κι ας είναι κι ας μεθύσω .
Ίσως Μ"ένα χορό φεγγαρωτό.....
Καλά να τον γνωρίσω .
Αγάπη Θ"ναι δεν μπορεί ...
Κι έχει χαθεί μες στο σκοτάδι ...
Από άδικες μέρες λαγνες ...
Από όρκους ψεύτικους τυλίχτηκε ....
Μα έτσι έμαθε να ζει .και να υπάρχει .
Με το φεγγάρι μου το φωτεινό ....
Ένα χορό μπορώ να σου χαρίσω ...
Να αφεθεις ..να ξεχαστεις ....να σε ξαναγεννησω .
Μα μη ..μου πεις ....ΤΟ ΣΑΓΑΠΩ ."
Δεν ...θα στο συγχωρήσω !!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου