Γιατί Ήρθες?... Φιλαρέτη Βυζαντίου.

Ημέρα τρίτη της γαλήνης

Συνωμοτεί μαζί μου και η ζωή

Δυο κοχύλια ξεχασμένα

στο τραπέζι του κήπου

Μυρίζει ηλιοβασίλεμα

χωρίς ήλιο

Καταρρέω όλο και συχνότερα

τελευταία

Πασπατεύω το σκοτάδι

σχεδόν τρυφερά

Μεγάλωσαν τα μαλλιά του Αίολου

και τα γένια του επίσης

Ομόρφυνε η πλάση

φθινοπώρου ante portas

Σφυροκοπούν οι αναμνήσεις

τα μηνίγγια της δειλής μου ποίησης

Ανοίγει αιφνίδια το παράθυρο

Υπέροχο κάδρο

Εσύ με δυο μάτια ωκεανούς

να χύνεσαι χαρούμενα

κι ανέλπιστα

εντός του κενού μου

Φοράς λευκό κοστούμι

λινό χαμόγελο

και ξεφτισμένη τζην λαχτάρα

Γιατί ήρθες;

Τα κοχύλια μου δεν στα δίνω

μα ούτε και τους στίχους μου

Ξοδεύτηκα ανούσια

κι εγώ κι εκείνοι

Δεν ξέρεις από τρυφερά σκοτάδια

και συνωμοσίες αγαπητικές

Ηλιοβασίλεμα με ήλιο

ή και χωρίς

Δεν έχει σημασία

Καταρρέω όλο και συχνότερα

τελευταία

από υπερβάλλοντα πόθο

λησμονιάς

Γιατί ήρθες;

Φιλαρέτη Βυζαντίου