Πόσο γρήγορα μπορείς να φύγεις;
Πόσο γρήγορα μπορείς να ξεχάσεις;
Πόσο γρήγορα μπορείς να αγαπήσεις ξανά;
Πόσο γρήγορα λες τα ίδια λόγια, τις ίδιες λέξεις;
Ξημερώνει σε λίγο, μια διαδικασία καθημερινή,
άλλοτε ξημερώνει με ήλιο και άλλοτε με σύννεφα.
Ίσως μόνο έτσι μπορείς να δεις το χρόνο
που φεύγει καθημερινά.
Μπορείς φυσικά να ξεγελάσεις τον εαυτό σου
κοιτώντας έναν καθρέφτη.
Πολλές φορές ο καθρέφτης κρύβει τις ρωγμές,
εκείνες που έχεις στην ψυχή.
Ένας καθρέφτης μπορεί να σε ξεγελάσει,
ιδίως αν βλέπεις μόνο αυτό που θες να δεις.
Υπάρχουν άνθρωποι που φεύγουν
μέσα από καθρέφτες.
Είναι εκείνοι που τους αρέσει
το παραμύθι της Χιονάτης.
Καθρέφτη καθρεφτάκι μου πόσο σε αγαπώ.
Είναι οι άνθρωποι που έχουν μάθει να μισούν,
να ζηλεύουν,να αγαπούν μόνο τον εαυτό τους.
Άλλωστε είμαστε στην εποχή που πρέπει
να αγαπάς τον εαυτό σου.
Κοιτάζω το φλιτζάνι, έχει ένα
καφέ χρώμα εξωτερικά και μέσα είναι άσπρο.
Αυτό το καφέ χρώμα μου θυμίζει το χώμα
ανακατεμένο με νερό,
όταν θες να βάλεις λίγη λάσπη
σε κάτι που έχει πλέον τρυπήσει.
Έτσι είναι τα ποτήρια τώρα το πρωί,
γεμάτα με νερό και καφέ.
Και πίνεις περιμένοντας να κλείσουν οι πληγές
που δεν ξεχνάς ποτέ.
Άλλωστε μην ξεγελιέσαι,
όσο και να κοιτάς στον καθρέφτη χώμα
και νερό είμαστε...που μέσα κάποιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου