Λείπω... δεν είμαι εδώ...
Το τηλέφωνο χαμηλωμένο
και το wi-fi κλειστό.
Και δεν υπάρχει χαρακτηριστικός ήχος.
Έτσι το μήνυμα μπορεί να επιδόθηκε
αλλά δεν ευοδώθηκε να διαβαστεί.
Λείπω... δεν είμαι εδώ...
Άδειασαν τα λόγια από μέσα μου.
Έφτασε μία μόνο λέξη
για να τις διώξει όλες...
Εκείνη που δεν είπες...
ίσως και να λυτρώθηκε
αφού ένιωσε ότι προδόθηκε.
Μόνο που τρέμει εκείνη τη στιγμή
που δεν θα προλάβει να ζήσει μία στιγμή
προτού καταγραφεί στη μνήμη
και γίνει απωθημένη ανάμνηση.
εγκρίνει, κρίνει, κατακρίνει, και επικρίνει, μία μόνο λέξη.
Κι έτσι τώρα πια
δύο παράλληλες γραμμές,
τέμνω τέμνει
στρίβω γέρνει
μα ποτέ δεν εφάπτεται μαζί μου.
Πάντα σε ανύποπτο χρόνο, τόπο, μέρα, και ώρα,
ξεκινούν οι ωδίνες μου.
Γι αυτό λείπω...
οδυνηρός ο τοκετός των νέων λέξεων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου