Θάλασσα φως μου θα γενώ,
γίνε κι εσύ ακρογιάλι,
κάθε σταλιά μου να 'ρχεται
στην τρυφερή σου αγκάλη.
Θάλασσα γίνε μάτια μου
κι εγώ ο ουρανός σου,
κάθε αυγή και σούρουπο
να γίνομαι ο καημός σου.
Θα γίνω νυχτολούλουδο,
στις νύχτες σου ν' ανθίζω,
με χρώματα κι αρώματα,
εσένα να γεμίζω.
Θα γίνω φως της χαραυγής,
στα μάγουλα σου επάνω,
να σου τα βάφω ροδαλά,
καυτή φωτιά να βάνω.
Θα γίνω στάλα της βροχής
στο στόμα σου να κάτσω,
πάνω στα χείλη να με πιεις
και την ζωή μου ας χάσω.
Θα γίνω αχτίδα φεγγαριού
να μπαίνω κάθε βράδυ
να σε φωτίζω απαλά ,
στης νύχτας το σκοτάδι.
Θα γίνω ρόδο μυριστό,
κι όλα τα πέταλά μου,
θ' ανοίξω για χατήρι σου
κι ας χάσω τ' άρωμά μου.
Θα γίνω άστρο τ' ουρανού,
της νύχτας πεφταστέρι,
όταν θα κάνεις μια ευχή ,
τύχη να σου' χω φέρει.
Θα' μαι το μονοπάτι σου,
το μέλλον κι η ζωή σου,
να σου χαρίζω μάτια μου
ότι ποθει η ψυχή σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου