Η παρουσίαση... Σοφία Τανακιδου.

Είχε έρθει, όμως, η μέρα της παρουσίασης και τώρα έπρεπε
να επικεντρωθεί μόνο σε αυτήν, έκανε πολλές πρόβες μπροστά
στον καθρέφτη, πριν ξεκινήσει.
Ήθελε να είναι όλα τέλεια, όπως και το βιβλίο της, που για
εκείνον ήταν σίγουρα τέλειο, γιατί ήταν η ψυχή της κι αυτό τα
έλεγε όλα. Όταν ανέβηκε στην εξέδρα και στάθηκε όρθιος
απέναντι σε τόσο κόσμο, τα έχασε τελείως. Μπροστά στον
καθρέφτη ήταν πιο εύκολο,εδώ όμως ένιωθε φοβερά αμήχανος.
Πήρε μια βαθιά ανάσα, κοίταξε κάτω με μια γρήγορη ματιά
τα πιο γνωστά του άτομα, που άρχισαν να τον χειροκροτούν
δίνοντάς του κουράγιο, και δειλά – δειλά ξεκίνησε την
ομιλία του. «Έχω την τιμή να παρουσιάσω εγώ αυτό το βιβλίο.

Αυτό λοιπόν το βιβλίο, που θα σας παρουσιάσω, είναι η μικρή
ιστορία ενός ανθρώπου που ονειρεύτηκε και πάλεψε με όλες
τις αντίξοες καταστάσεις που ο χρόνος κι η ζωή μπορούν να
σε φέρουν αντιμέτωπο, για να πραγματοποιήσει ένα όνειρο.
Γιατί τα όνειρα πρέπει με κάθε κόστος, ακόμα και της ίδιας της
ζωής, να πραγματοποιούνται· δεν πρέπει να μένουν ανεκπλήρωτα.
Γιατί, τι είναι ένας άνθρωπος χωρίς όνειρα, χωρίς προσδοκίες;
Ένας ζωντανός νεκρός! Γιατί, όταν στερηθεί κάποιος ένα όνειρο,
η ψυχή του πεθαίνει μαζί του, δίχως όνειρα δεν ξημερώνει η
μέρα και δεν τελειώνει η νύχτα. Δίχως όνειρα η ζωή είναι ένας
ζωντανός θάνατος. Κανείς δε βλέπει ότι είσαι πεθαμένος, μόνο η
ψυχή σου το βλέπει και βουλιάζεις, δεν ζεις, απλά ανασαίνεις
σ’ ένα φριχτό κόσμο, δίχως να ξέρεις τι σου φταίει,
τι σου λείπει, τι σε σκοτώνει.

Όλοι στη ζωή για την Ελπίδα είμαστε οι ήρωες ενός βιβλίου.
Αυτό το βιβλίο άλλοι επιθυμούν να το κάψουν, άλλοι να το
εκδώσουν και άλλοι απλώς να το ζήσουν.
Κάθε ήρωας αποφασίζει μόνος του ποιος θα είναι ο ρόλος του
στην ιστορία που θα γραφτεί, με τις επιλογές που θα κάνει.
Αποφασίζει πότε θα μετανιώνει και πότε θα επιβεβαιώνεται
για τη στάση του, αλλά θα πρέπει να φτάσει στην τελευταία
σελίδα του βιβλίου, στην τελευταία λέξη, για να μάθει αν τα
κατάφερε, αν κάθε του προσπάθεια ήταν επιτυχημένη, σύμφωνα
με αυτό που ο καθένας ως ήρωας είχε θέσει ως προτεραιότητα...


Απόσπασμα από το βιβλίο μου
" Ελπίδα. Το βιβλίο που κάηκε"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου