Το νυχτολούλουδο και η πυγολαμπίδα... Ελένη Ταϊφυριανού.

Η νύχτα είχε από νωρίς κατεβάσει τις βαριές μαύρες κουρτίνες

της. Ο ουρανός άνοιγε ένα-ένα τα ασημένια φαναράκια του.

- Αχ! χασμουρήθηκε το νυχτολούλουδο και γαντζώθηκε

πιο σφιχτά στο γείσο του παραθύρου... Πόσο νυστάζω...

- Και γιατί δεν κοιμάσαι του είπε μία μικρή πυγολαμπίδα που

έτυχε να περνάει από κει, ορίστε... έτσι που ακουμπάς στο

γείσο του παραθύρου μπορείς άνετα να πάρεις έναν υπνάκο.

- Δεν μπορώ να κοιμηθώ... είπε λυπημένα το νυχτολούλουδο.

- Και γιατί παρακαλώ; ρώτησε η πυγολαμπίδα περίεργα.

- Γιατί αν εγώ κοιμηθώ θα πάψει το άρωμα μου να σκορπίζεται

τριγύρω, και αυτό δεν το θέλει κανείς, είπε το νυχτολούλουδο

και βούρκωσε.

- Δικό σου είναι αυτό το φίνο άρωμα που με έχει μεθύσει;

είπε η πυγολαμπίδα και αναβόσβησε χαρούμενα.

- Το νυχτολούλουδο κούνησε αυτάρεσκα τα λουλούδια του.

- Και γιατί τότε δεν κοιμάσαι τη μέρα;

ξαναρώτησε όλο περιέργεια η πυγολαμπίδα.

- Προσπαθώ... αλλά ξέρεις πόσο δύσκολο είναι;

όλο και κάποια πεταλούδα τρυπώνει ανάμεσα στα φύλλα μου,

κάποιο τζιτζίκι με ξυπνάει με το τραγούδι του,

αλλά το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι;

- Ποιο; ξαναρώτησε απορημένη η πυγολαμπίδα.

- Εκείνη, η πράσινη κυρά κάμπια που έρχεται και ροκανίζει

τα φύλλα μου κρίτσι κρίτσι πώς να κοιμηθώ μετά;

αλλά ας μην παραπονιέμαι γιατί όταν έρχεται η κυρά

του σπιτιού με το ποτιστήρι, εκεί να δεις χαρές!!!

με δροσίζει, μου σκαλίζει το χώμα και μου ρίχνει...

να δεις πώς το λένε... Α ναι.. λίπασμα...

Δεν ξέρω τι είναι αυτό; αλλά οι ρίζες μου κάνουν σαν τρελές... 

τους αρέσει πολύ!!! Ρίχνουν ένα τρικούβερτο φαγοπότι!

Και μετά εγώ, φουντώνω, πρασινίζω, και βγάζω καινούργια

φύλλα και λουλούδια.

Εεεεε!!! Πυγολαμπίδα που είσαι; νύσταξες;

- Αχ..ναι νυχτολούλουδο μπορώ να κοιμηθώ

εδώ πάνω σ' αυτό το φύλλο;

- Ελεύθερα...είπε το νυχτολούλουδο

και της έκανε χώρο να ξαπλώσει.

- Καληνύχτα νυχτολούλουδο, είπε η πυγολαμπίδα

και έσβησε το φωτάκι της.

- Καληνύχτα και σε σένα, απάντησε το νυχτολούλουδο,

και τρεμούλιασε ηδονικά στο χάδι της νυχτερινής αύρας...

Ελένη Ταϊφυριανού

Ένα παραμύθι για το παιδί που κρύβουμε όλοι μέσα μας...