Κι ήρθε νύχτα η αγάπη πεινασμένηΚάθισε - είπα -
να σε φιλέψω απ' τα λιγοστά,
μα εκείνη στιγμή δεν περιμένει
και βυθίζει το πηρούνι στην καρδιά.
Τώρα τρώει και εγώ την εκοιτάζω,
μες στα ψίχουλα που πέφτουν σπαρταρώ.
Δεν γνωρίζω και ποιος ξέρει να μου πει;
Η αγάπη αν πεινάει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου