Ε Λ Λ Α Δ Α κ α ι Ε Λ Λ Η Ν Ε Σ... ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΒΟΥΡΗΣ.

Αίμα και θάλασσα και βράχια και σιωπή,

αγέρας που φυσά βράδυ-πρωί,

φιλοσοφία, αλληλεγγύη και ειρήνη,

μια χώρα που πορεύεται με οδύνη.

Αντρίκια και γυναίκεια ψυχή,

το κάλος και η ομορφιά πάνω στη γη,

πως προσμετρείται ο ηρωισμός και η καλοσύνη,

σ’ αυτήν γεννήθηκε το μέτρο και η ευθύνη.

Αυτό το κάτι μόνο εκεί θε να το βρεις,

η λέξη άνθρωπος με ουσία δυνατή,

που όσο κι’ αν ψάξεις μόνο εδώ είναι σκαλισμένη,

εις τις κολόνες των ναών και εκείθε μένει.

Εκατομμύρια λαών που βαπτιστήκαν,

εις τις ιδέες του Ελληνισμού και διασωθήκαν,

από τα στίφη των βαρβάρων ιδεών,

των κτηνωδών, αγρίων και δολοφονικών.

Εδώ γεννήθηκε η προσφορά, η αδελφοσύνη,

η φιλοσοφία, η Δημοκρατία, η ντομπροσύνη,

η ειλικρίνεια, το θάρρος και η σοφία,

σ’ αυτήν την σπάνιας ομορφιάς μικρή γωνία.

Και το φιλότιμο είναι γέννα Ελληνική,

σ’ έναν γαλάζιο ουρανό έχει ανδρωθεί,

και συγχωρεί όλους αυτούς που πολεμάνε,

και ν’ αφανίσουν την Ελλάδα προσδοκάνε.

Όμως χιλιάδες χρόνια η Ελλάδα προχωρά,

γιατί έχει ρίζες και θεμέλια στερεά,

και Έλληνες που είναι ο καθένας μοναχός,

ένας ολόλαμπρος, μικρός, μα μεγαλόψυχος θεός.-

...Μιχαήλ Αβούρης...