Οι ταλαντούμενες αρτηρίες μου, μεταφέρουν
με μουσικότητα σε ατάλαντες κορυφές
την προσδοκία μου,να σε δουν
και να λιώσουν με την φλόγα μου
τους πάγους του καστανοστρωμένου προσώπου σου .
Εκεί ψηλά θα σε καρτερώ,
δίπλα στον αρματωμένο ουρανό ,
τα νυχτέρια των άστρων θα αποχαιρετώ
και στους καταρράκτες της αγκαλιάς μου
θα κολυμπάς, φρουρός ακοίμητος
των γλυκών καρπών σου εγώ .
Τσούρμα από γλάρους και τσιρκόνια
σε σχήματα καρδιάς ,φέρνουν την γαλήνη της θάλασσας
να χαϊδεύει τα μελιά μας μάτια
πάνω απ' τις χιονισμένες κορφές των ελάτων.
Όλο το γαλάζιο πέλαγος δικό μας
καθώς η χρυσίζουσα ανατολή στιλβώνει
με θέρμη τις καρδιές μας .
Τώρα βαδίζω ανάμεσα στις κρυφές
γέφυρες των κυττάρων σου
χωρίς το παγωμένο γέλιο μου να γδέρνει ,
για να υπάρχουμε και μετά τους χειμώνες
σε ιερές αγκαλιές λατρείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου