Εσπερίες ακούω πουλιών
προτού με φωνάξει η νύχτα,
προτού των ονείρων χαθώ
και κλεισθώ σε ανείπωτη πίκρα.
Σε Νιρβάνα μοιραίων φωνών
που μιλάνε αλλόκοσμη γλώσσα,
και μου δείχνουν εικόνες χωρών
που σε χάρτες δεν έχουνε σώμα.
Και τρομάζω και ψάχνω ακτή
την ψυχή μου να κρύψω σε βράχο,
μη φανεί η γυμνή της υφή
στων θηρίων το άγριο σάλτο.
Εξουσίες που δίχως αιδώ
με μαχαίρια χτυπάνε τον ήλιο,
των λαών να αφήσουν εδώ
μονάχα τον μαύρο τους ίσκιο...
Και μ΄ αρπάζει ένα χέρι βαρύ
κι από τον ύπνο έξω με βγάζει,
και μου δείχνει στον τοίχο καρφί
να κρεμάσω μια λάμπα με γκάζι.
Την Ελλάδα να βλέπω θαμπή
με σκυφτό σαν βαδίζει κεφάλι,
στις ερημίες της που χει χαθεί
και γυρεύει τ αρχαίο της χάδι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου