Μαλλιά κουβάρια γίνανε, χθες βράδυ οι Γειτόνοι,
Τυχαία αποφεύχθηκαν και δεν γινήκαν φόνοι.
Του Καίσαρος τω Καίσαρι και οι Κεσαριανιώτες,
Απέδειξαν το είδαμε, πως δεν κάθονται κότες.
Σε τέσσερα τετράγωνα, ακούγονταν φωνές τους,
Κάποιοι μου τηλεφώνησαν, μου λένε, σκάστε πες τους.
Αντίπαλα στρατόπεδα, Βολιώτες κι Αθηναίοι,
Εγώ άκρη δεν έβγαλα, ποιοί είναι οι πιο Γενναίοι.
Σκληρές κουβέντες είπανε, θα σε… και θα σε θάψω,
Βρισιές ακατανόμαστες, που ντρέπομαι να γράψω.
Πολλοί στους δρόμους βγήκανε, να μάθουν νέα κάτι,
Προς τι το μαλλιοτράβηγμα, το μαύρισμα στο Μάτι.
Γερό μπουνίδι έπεσε, πολλοί είχανε ματώσει,
Στο ΚΑΤ πήγανε τέσσερεις, στο ΑΤΙΚΟ καμπόσοι.
Ο Γιάννης, του Χαράλαμπου του έσπασε ένα χέρι,
Στο ξύλο συμμετείχανε και πέντε έξη Γέροι.
Ο λόγος γιατί τσάκωσε, τον Πέρδικο Μιχάλη,
Με άλλη η Βολιώτισσα, τα Μάτια θα του βγάλει.
Κι αυτός ο αθεόφοβος, δεν βρήκε αλλού να πάει
Ντροπή του μες στο Σπίτι του, να… τώρα τι τραβάει.
Για ψώνια η Μάγδα πήγαινε, με μία φίλη άλλη,
Και κάποιος τηλεφώνησε «ρουφιάνος», γύρνα πάλι.
Της είπε απ’ ότι φαίνεται, πως είδε μια να μπαίνει,
Στο Σπίτι τους, σαν Άνοιξη, Κουκλίτσα στολισμένη.
Μαζί του η Βολιώτισσα, συζεί χωρίς στεφάνι,
Κι αυτός το παίζει γκόμενος, με άλλες πάει το κάνει.
Μα τώρα που τον τσάκωσε, αλί και τρις αλί του,
Προβλέπω σ’ ένα τρίμηνο, θ’ ασπρίσει η κεφαλή του.!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου