Η Ωδή Των Κυκλάμινων... Νίκος Δημογκότσης.

Εκεί στην ωδή των κυκλάμινων

βλέμμα μυστικό αναδύεται,

των κρυμμένων εκείνων δυνάμεων

που με σκέψεις δεν αναλύεται.

Και κοιτάζει το Σύμπαν το άφθορο,

τα νετρίνα που δεν αναπαύονται,

γαλαξίες που τρέχουν στο άπειρο

και καρδιές αστεριών που δεν θραύονται.

Και κοιτάζει πλανήτες που χαίρονται

να μιλάνε με άγνωστα σήματα.

Του φωτός τις αχτίδες που καίγονται

και οι στάχτες τους γίνονται ποιήματα.

Και ανθρώπους κοιτάζει νοήμονες

που γίνονται αναίτια θύματα,

καθώς ζουν τη ζωή επιλήσμονες

κι όλο πάνε μ΄ ανάποδα βήματα...

Εκεί στην ωδή των κυκλάμινων,

η φωνή των ανθρώπων παράτονη,

σαν ηχώ ζαλισμένων παράνομων,

που προσκρούει σε βράχο κατάτονη.

Και τις νύχτες τρέχει και κρύβεται

σε εικόνες παλιών υψικάμινων,

μην και δει τον τρόπο που λύνεται

η ωδή των ωραίων κυκλάμινων...

Νίκος Δημογκότσης

(Αφιερωμένο στην εκλεκτή Ποιήτρια και φίλη

Villy Villaki

!!

Villy μου να είσαι πάντα καλά και να ποιείς θαυμαστά!!)