Στον κήπο -ανέκαθεν- ανθίζουν σταυροί από τίμια ξύλα... Ελένη Γούναρη.

Πλησίασε, οσφρύσου τον, 
είναι νωπός ακόμα
Μάθε για το δέντρο και τις ρίζες του
Μην υποθέτεις, ψάξε
Ρώτα αν είναι από κέδρο, από πεύκο ή κυπαρίσσι
Άκουσε και την ιστορία του ξυλοκόπου 
κι αγάπησέ τον,
ως εαυτόν

Ανακάλυψε σιγά - σιγά κι απ’ άκρη σ’ άκρη τις γωνίες του
Άγγιζε τον τρυφερά να πονάει λιγότερο
Έπειτα βάλε όλη σου τη δύναμη στα σωθικά σου 
για να τον ορθώσεις
Να κρεμαστείς επάνω του 
Να πεθάνεις 
Να αναστηθείς
Να ξαναγίνεις χώμα
Τίποτα να μην πάει στραβά
Κάθε φορά, η πρώτη φορά

Συγχώρεσε τα διαμελισμένα σου πρόσωπα
και επέστρεψε στην αρχή
Γεννημένος θεός
Από πάντα, ένας
Βούτηξε σώμα και αίμα στο "αδύνατον"
Ύψωσε το δισκοπότηρο και κοινώνησε την αγάπη
Κάθε φορά, η πρώτη φορά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου