Αναλλοίωτο Τέλος... Maroulla Panagou.

Η αναπάντητη καλησπέρα 
πνίγηκε στο παράπονο 
και στην πληγή της σιωπής 
Μια λέξη δεν βρέθηκε 
να την συντροφέψει .
Άδικα κτύπησε την πόρτα 
που δεν άνοιξε .
Ο μόνος δρόμος 
εκείνος της επιστροφής .
Τον πήρε και πίσω της 
βλαστούσαν  μαύρες πέτρες .
δεν θα μπορούσαν ποτέ ξανά .
να γίνουν ξέξασπρες .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου