Το σμαραγδί στα βάθη σου
στιγμάτισε τα θέλω μου!
Εδώ τα πρωινά να ανατέλλουν
εδώ, στην ίδια άκρη ήλιοι να βασιλεύουν.
Χρώματα, χρώματα συναρπαστικά, αστείρευτα
χάνεσαι στους συνδυασμούς τους
κι από την στείρα γη, στους ουρανούς
ταξίδια ατελεύητης αλκής.
Πύρινα τα ηλιοβασιλέματα
δύουν από αυτήν εδώ την άκρη.
Από αυτόν εδώ τον βράχο τον άναρχο
που ατενίζει του ορίζοντα το αλάβαστρο το ημιδιάφανο.
Και ως δια μαγείας χρώματα εναλλασόμενα
σαν ίαση αρχαίων πόθων, νόστων!
Πυρρίχιο ενίοτε χορεύετε
ο άνεμος τα βήματα οδηγεί!
Χρώματα, εσείς χρώματα αμάραντα
γεμίζετε τα μάτια , την κάθε παλλόμενη ψυχή
κι έχετε την ευθύνη μιάς ζωής ανήμερης
και στόχων αναζήτησης πολύτροπης.
Παλλόμενα μου χρώματα , άηχοι μου παιάνες ,
περίτρανοι σηματωροί μου
σε τόνους μιάς αισιόδοξης γλυκοχαραυγής
βάφετε πλανεύοντας οράματα και στόχους!
Κι όσο η μεσουράνιση σου δείχνει αδιάψευστα
πως η πορεία σου δεν έχει γυρισμό
εσύ καμαρώνεις για την ζωή και έτσι που την έζησες
γιατί ποτέ σου δεν μετάνοιωσες με την Ελλάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου