Υπέροχη αυτή η φράση της Berr.
Γεμάτη δυναμισμό, ευαισθησία και τρυφερότητα.
Γεμάτη από αγάπη.
Αυτήν την ανάγκη της προστασίας τη βιώνουμε με τα παιδιά μας.
Ως απόλυτη και αδιαπραγμάτευτη μορφή αγάπης.
Στις άλλες σχέσεις, ωστόσο, η έννοια του «προστατεύω» αποκτά
μια άλλη διάσταση. Αυτήν της συνειδητής επιλογής.
Είσαι ταγμένος να σταθείς στο πλευρό του άλλου για να παλέψεις
με τους δαίμονες και τα στοιχειά του. Αποφασισμένος
να τον προστατέψεις από την τοξικότητα του κόσμου.
Αποφασισμένος να υψώσεις τείχη για να προστατέψεις την ψυχή
του. Αυτή η υπέρβαση της αγάπης που γεννά την ανάγκη της
προστασίας, δημιουργεί ένα πολύ όμορφο αίσθημα ασφάλειας.
Νιώθεις προστατευμένος και μπορείς επιτέλους να αφεθείς,
μπορείς να επιτρέψεις στον ευάλωτο εαυτό σου να πάρει
μια ανάσα και να αποκαλύψει την ανθρώπινη αδυναμία του.
Δεν υπάρχουν άνθρωποι με υπεράνθρωπες ψυχικέ
και σωματικές αντοχές.
Όλοι κάποτε λυγίζουμε, καμιά φορά γονατίζουμε.
Κι εκεί είναι που έχεις ανάγκη εκείνος που είναι στο πλευρό σου
να προσπαθεί να γίνει ο κυματοθραύστης των δύσκολων
στιγμών σου. Γιατί σε αγαπάει. Γιατί σε νοιάζεται.
Γιατί πολύ απλά είναι ο άνθρωπός σου.
Το «προστατεύω» δεν έχει υλική διάσταση, είναι συναίσθημα
από μόνο του. Έχει φωνή, χωρίς να κραυγάζει. Έχει καρδιά.
Έχει δυο χέρια που σε κλείνουν μέσα τους αποφασιστικά και
τρυφερά για να κρατήσουν μακριά σου ό,τι απειλεί να σου
στερήσει την ηρεμία και τις ισορροπίες σου.
Σε προστατεύω… και η αγάπη βρίσκει πάντα τον τρόπο
να γίνει δύναμη, να γίνει παρουσία, να γίνει τρυφερότητα…
Να γίνει ο βράχος που πάνω του θα ακουμπήσεις το σπαθί σου
για να ξαποστάσουν τα σωθικά και το κορμί σου.
Να γίνει η αγκαλιά που θα σε κλείσει μέσα στη ζεστή ασφάλειά
της για να μη σε φτάσουν των ανθρώπων οι σαϊτιές.
Να γίνει το χαμόγελο που μέσα του θα ξεδιψάσεις
από της ζωής την πίκρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου