Κοίτα το ανθισμένο το ακροκλώναρο της λυγαριάς
τα ασημόγκριζα τα φυλλαράκια της ελιάς
νοιώσε το αχνοτρέμουλο,το άρωμα των κρίνων
και ζήσε τους αγώνες των παιδιών εκείνων,
που ορτσάρουνε και αγαντάρουν τα πανιά τους,
αιώνιοι ταξιδευτές! Στο διάκι η καρδιά τους!
Στο αίμα ρέει προαιώνιος ποταμός,
στους ώμους τους δένει φτερά αγέρωχα,πανάρχαιος θεός!
Σε δύσκολους καιρούς,όπως και τώρα,
με αγέρωχη πυγμή,τραβούν τραγουδιστά στην ανηφόρα
Στέμμα αχτίνων,σπινθηροβόλο πνεύμα περιβάλλει,
ο σκηπτροβάμων αετός με τόλμη θάλλει!
Παιδιά της Ελλάδος παιδιά που αντάξια,
την ράτσα διαφεντεύεται των προγόνων μας ισάξια !
Τον δρόμο σας δείχνει το ένστικτο το αρχέγονο,
δρόμο ευθύνης για το γένος το Ελληνικό!
Ψυχές ανυποδούλωτες φωτίζουνε τον Ηλιο ες αεί,
μιλούν των προγόνων οι άθλοι με φωνή!
Παιδιά της Ελλάδος παιδιά δόλιοι σας παραπλανούν,
μα,απ΄την ιστορία μέσα μας καθοδηγούν,
αετόψυχες σκιές με κότινους στεφανωμένες ,
εκεί οι αρχαίες ρίζες μας δαφνοστεφανωμένες
οι κλώνοι φθάνουν ως εδώ,κρίκοι σφιχτά δεμένοι!
Καθήκον ανεκτίμητο την δόξα μας υφαίνει!
Χτισίματα,γκρεμίσματα,μία γερή αλυσίδα!
Περήφανοι μεγαλώσαμε μ΄αυτήν την Ιστορία!
Παιδιά της Ελλάδος παιδιά σκήπτρο χρυσό κρατάτε,
με διπλό δράκο αμφίκρανο!Ώ παίδες,ίτε!
Αχό ακούς στην ξαστεριά από τα βάθη των αιώνων.
Αέναος αντίλαλος στην φύση μας πλανιέται!
Αθανασίας ανασεμιά,άσβεστη φλόγα ελπίδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου