Εγώ σκεφτόμουνα πάντα με τη καρδιά
Με δύο μάτια απ' το δάκρυ λυπημένα
Κάποιοι μου κρυψανε του έρωτα τα κλειδιά
Γι'αυτό με όνειρα με βρήκαν ματωμένα
Με φτωχοδιαβολους παλεύω να σωθώ
Γιατί οι άγγελοι με έχουν πια ξεχάσει
Ψάχνω εσένα τις βραδιές να λυτρωθω
Μα όμως χάνεσαι στου φεγγαριού τη χάση
Οι αναμνήσεις με καρφώνουν στο λαιμό
Ότι αγάπησα μες την καρδιά μου το χω
Για να γλιτώσω από εσένα πολεμώ
Όμως ποιος ξέφυγε απ'του έρωτα το βρόχο
Με μία νεράιδα έχω ξεμείνει να μιλώ
Μα εκείνη έρχεται μονάχα στα όνειρα μου
Τα μάτια κλείνω και στα χείλη την φιλώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου