Σμίλευα το κορμί σου
με του πόθου το άγιο χέρι
Κι εσύ με καρτερία απολάμβανες,
σε κάθε σου σπιθαμή, το άγγιγμά μου
Μεθώντας με των στιγμών τη νομοτέλεια
Η σμίλη σου, έκπαγλη ωραιότητα
Η απτή παρουσία σου,
όνειρο που δεν ήξερα αν το ζούσα
Κι όμως ήσουν εκεί,
η γύμνιά σου ολόλευκη σαν κρίνος
Τα άσπιλα χείλη σου γεύονταν
τα άχραντα μυστήρια
Η αγάπη μας αμόλυντη,
αμίαντη, νιογέννητη
Έρωτα σού ψιθύρισα,
έρωτα σού έκανα,
έρωτα σου έψαλα
Κι εσύ μου δόθηκες
σαν από πάντα δική μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου