Ποτισμένη η ψυχή
με την ομορφιά της ζωής
γι'αυτό πάντοτε
αιδιόδοξο αίμα θα δίνει αέρα
και πραγμάτωση στα όνειρα
αγέρωχος προαιώνιος παλμός
θα φωνάζει την σκέψιν ες αείν.
Ναι, απερίφραστα θα το πω:
Άξιον εστίν
η πάλη σώμα με σώμα,αγώνας η ζωή
δυνατές καθημερινές συγκρούσεις,
στο κάθε ένα βήμα
μα δυνατότεροι εμείς.
Ο φωτοδότης ηνίοχος με ολόχρυσο άρμα
οδηγεί τα βήματα στο φως δίνει ορμή
πάλλει την ψυχή,πιο γερά, πιο δυνατά
σκοτεινιά δεν αρμόζει σε τέτοια ματιά !
Άξιον εστίν
το πρώτο φως της χαραυγής
έτσι όπως από το εαρινό παραθύρι
πάνω απ'το ακροθαλάσσι πρωτοκοιτάς.
Αυτό ευθύνεται και γίνεται χαρά ζωής
χαράσσοντας άσβεστο χαμόγελο
ευγένειας και γνώσης δείγμα
παρότρυνση για τα μέγιστα.
Άξιον εστίν
οι ξεχωριστές της λυγαριάς ανάσες
που φέρνει το μελτεμάκι
ανάμεσα απ'τα κλωναράκια σαν περνά,
άγνος το αρχαιοελληνικό
που το όνομά του στο νησί μας χάρισε.
Άξιον εστίν
το ευχάριστο τραγούδι του βαρκάρη
σία,μάϊνα,με ρυθμικές κινήσεις
στα κουπιά, σαν σηκώνει
το δίχτυ το πρωινό,
το κεντημένο με της θάλασσας τα καλούδια.
Χαλάλι το ξενύχτι και το κρύο
τώρα ασημόχρυσα σπαρταρούν ψάρια
και ξεγλυστρούν κρυφά τα χταποδάκια
μα δρόμο ελευθερίας δεν θα βρουν.
το πρώτο το δρομολόγιο
νέας ημέρας το ξεκίνημα,το καλημέρα!
Το χαρωπό τιτίβισμα στην αντηλιά,
το ξέγνοιαστο φτερούγισμα.
Σκυφτά τα κεφαλάκια κάτω κοιτούν
με περιέργεια μυτούλες ξεπροβάλουν
για ψιχουλάκια ψάχνουνε στο χώμα
και εντομάκια
στα πρώτα μαθήματα του πετάγματός τους.
Φτερά προς την ελευθερία ετοιμάζουν!
Άξιον εστίν
το λεπτό το άρωμα του κρίνου στις αυλές
με τις χτιστές πετροπεζούλες
γλυκά απομεινάρια χρόνων αγαπημένων
λευκές ίριδες και κόκκινες και μωβ,
νάρκισσοι,υάκινθοι και βιορέτες .
Στρώμα λευκό του αγρού οι μαργαρίτες
πολύχρωμες πεταλουδίτσες
με ολοκαίνουργια μικρά φτερά
που γύρη δεν χορταίνουν να ρουφούν.
Άξιον εστίν
τα πανέμορφα παιδικά προσωπάκια
που ξεσπούν στην πρώτη πετρούλα
που θα βρουν μπροστά τους,
νωχελικά κλωτσώντας την βαριεστημένα.
Κι έτσι να την πηγαίνουν
μέχρι την εξώπορτα του σχολείου τους
εκεί απ`έξω αφήνουν την ανία
εδώ απ' έξω ξυπνάει το πνεύμα.
Άξιον εστίν
το τρέξιμο με έναν καφέ στο χέρι
σε λίγο ξεκινάει η δουλειά
σε γραφείο ή οικοδομή,δεν έχει διαφορά.
Πρόσωπα όλο ενέργεια,δυναμικά,
ο πρωινός κόσμος της προσφοράς και της ζήτησης
γιατί " αργία και ανεργία
μητέρες πάσης κακίας"...
Άξιον εστίν
το αδέσποτο ζωάκι της γειτονιάς
που πριν από λίγο υιοθετήθηκε
και ζει στην θαλπωρή ενός σπιτιού.
Ζεστή γωνίτσα για να κοιμάται
φαγάκι και χαδάκια και παιχνίδια!
Με πόση αγάπη ανταποδίδει
το ευχαριστώ,με ψυχής αγαλλίαση.
Άξιον εστίν
το απαλό το κυματάκι της νοτιάς
με φλοίσβο σαν βρέχει τα βραχάκια
οι ρεστίες της ακολουθώντας το ρέμα
την φέρνουν γλυκά ως έξω
και την ξανατραβούν μέσα πάλι,
ώ,τί εύηχο νανούρισμα!
Έτσι παρασέρνοντας άμμο και κοχύλια στο ταξίδι τους,
μαζί και τις μικρές γοργόνες
που μέχρι το ακρογιάλι μας τις φέρνουν
με τα κυματόβροντα δελφίνια
και με τις μικρές φώκιες παίζοντας.
Άξιον εστίν
η γοργόνα μας στον ύφαλο η καθήμενη
φερμένη η ιστορία της από τα βάθη των αιώνων
μας τιμάει που καταδέχεται οικοδέσποινα μας να χρησθεί!
Επάξια τιμή στο τρανό νησί μας άλλωστε!
Πρώτη ναυτιλία στον κόσμο επί δεκαετίες
έφερε επάξια την Ελληνική Σημαία
στου κόσμου τα πέρατα με τον πολυάριθμο στόλο του!
Το στέμμα της το χάλκινο δηλεί βασιλική καταγωγή και γένος.
Από τον βράχο της
στο έμπα του λιμανιού μας,
πρώτη της έγνοια
να ρωτήσει αν ζει ο αδελφός της
ο τρισεύγενος ο βασιλιάς Αλέξανδρος.
Άξιον εστίν
της άνοιξης η άνοιξη σαν έλθει
αυτή που μόνο στον φωτογενή και ερωτεύσιμο τόπο μας
δίνει την πραγματική της εικόνα και έννοια.
Τα αγριολούλουδα στις ξερολιθιές
και στα παλιά τα μονοπάτια
σπάνια ομορφιά, απέριττη η χάρη
επίγειες αποδράσεις,σε ανυψώνουν,
σκάλα που οδηγεί σε μέρη ονειρικά.
Άξιον εστίν
το Άγιον το Πάσχα,το άρρηκτα συνυφασμένο με την κατάνυξη
τα μωβ λουλουδάκια με τα λευκά τα κρίνα
που στολίζουν το σκήνωμα το σεπτόν.
Προαναγγέλοντας την Πρωτανάσταση!
Ανάσταση!Τον θάνατον ενίκησε κι αν ΄΄η Ζωή εν Τάφω΄΄
ετοιμάζεται για την Αναγέννηση,θέληση που αντρειώνει!
΄΄Δεν χάνεται στα Τάρταρα΄΄,δυνάμεις συγκεντρώνει
και ανεβαίνει νικητής,το χάος κατακεραυνώνει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου