Σώματα, Άτια... Σταματίνα Βάθη.

Σώματα, άτια, σκέψη πορφυρή,

Κένταυροι σε πολεμικές ιακχές,

αίμα, πόθος, φιλί.

Ένστικτα πάνω στις άγριες

ενός ιερού βουνού κορυφές,

καμπύλες ενός πάθους, ιερές προστριβές.

Νύμφες στα δάση, τόξα στρογγυλά,

στήθη που πάλλονται, κραυγές, ουρλιαχτά.

Κατεβαίνουν στην πεδιάδα,

πίνουν νερό από αθάνατη πηγή,

κόκκινο αίμα, λατρευτική ιερή μου γη.

Αγάλματα με ιστορία,

πατρίδα ιστορική,

άλογα ελεύθερα,

παιανισμοί διθυραμβικοί.

Βότανα του απείρου,

πορφυρόχρυση ματιά,

θαύμα του Ολύμπου,

αστραπές και κεραυνοί στην καρδιά.

Κόκκινο της παπαρούνας χρώμα,

κρυμμένοι οιωνοί, μυστηριακοί.

Μεθυστικές εποχές σε διαρκή πορεία,

πατημασιές διαχρονικές,

στοιχεία ανεξίτηλα στην φιλοσοφία.

Δάσκαλοι να κάθονται και να αναπολούνε,

τροχός μετακινούμενος,

τόπος διχογνωμούμενος,

μεγάλη ανταρσία.

Πλάσματα μυθικά,

το Άλικο χρώμα ιχνηλατούν και μυρίζουν,

φορέματα μιας του Ήλιου θεάς,

αετοί να στριφογυρίζουν.

Άναψε κόκκινο της δάδας φωτιά,

αγώνες ζωής αρχίζουν.

Σταγόνα από αίμα μου ιεροφάντινη,

του Θεού ηλιαχτίδα,

δώσε αγκαλιά, δώσε πνοή,

δώσε αγάπη, ιερή φλόγα, ελπίδα.

Stamatina Vathi