Με ένα άσπρο άλογο θα έρθω στα γλυκά τα όνειρα σου να σε βρω και μορφή θα έχω,αυτήν που θέλεις να έχω εγώ. Πρίγκιπας η Δράκος,Δαίμονας η Άγγελος,Στρατιώτης πολεμιστής,η μοναχός η άγιος.Μάνα η πατέρας,αδερφός η αδερφή,κόρη, γιός και άλλη,όποια αγαπημένη σου μορφή. Χρυσόσκονη θα ρίξω,που θα κλέψω απ' τα αστέρια. Αστρόσκονη απ' τα άστρα,από χέρια αγαπημένα.Τα όνειρα μου μαραθήκαν,γιατί δεν είχανε εσένα! Μάτια μου θλιμμένα, μάτια αγαπημένα...
Πόσο μου 'λειψες,νάξερες πόσο! Πόσο άδεια είναι η γη και η ζωή μου άλλο τόσο.Από τότε που έφυγες εσύ,κρίνο που μαράθηκε σαν την ίδια την ζωή μου όταν ο Ήλιος χάθηκε.Ο Ήλιος μου που φώτιζε και κρυφά ακόμα με φωτίζει,όταν στα όνειρα μου έρχεσαι και αγάπη μου θυμίζει.Αγάπη και επιθυμία μια γλυκιά νοσταλγία,που με πιάνει κάθε βράδι όταν νοιώθω αυτό το χάδι.Το δικό σου!
Έρχομαι στο όνειρο σου.Η μήπως εσύ έρχεσαι εδώ? Γιατί τι είναι η ζωή? Όνειρο,όνειρο σαν κι αυτό που κάθε βράδι ζω.Η μορφή σου άγια.Εικόνισμα και προσκυνώ.Σε θυμάμαι και κρυφά χαμογελώ.Χωρίς εσένα τι? Τι να κάνω τα χρυσά,τα ρούχα τα μεταξωτά και τα πλούτη χωρίς εσένα? Τίποτα δεν θέλω,μόνο μια στιγμή από τα περασμένα.Τα χρόνια τα χαμένα. Να μυρίσω το άρωμα του παρελθόντος χρόνου.Να γευτώ την γλύκα που γεύτηκα παιδί,όταν από το βάζο έκλεψα μερέντα! Εσύ ήσουνα εκεί.Δεν σε είδα όμως,όπως ακόμα δεν σε βλέπω...
Χαμογέλασες,όπως χαμογελάς και τώρα.Στην Ονείρου Χώρα που ζεις,πάντα εκεί που ζούσες και εκεί που θα με ξαναβρείς. Θα περιμένω να με μαλώσεις,με το δάχτυλο ξανά.Από αγάπη για να μάθω,έμαθα τόσα και τόσα από σένα αληθινά.Μίλησε μου.Μίλα μου,ακόμα κι αν θα με μαλώσεις.Πόσο μούλειψε το μάλωμα σου! Πόσο μούλειψα εγώ! Κοντά σου μόνο ζω.Κοντά σου έμαθα να πετώ,έμαθα και να αγαπώ!
Αγαπώ όλον τον κόσμο,γιατί είσαι μέσα του εσύ! Ναι,ποτέ δεν έφυγες.Ζεις μέσα από μένα,μιλώ εγώ για σένα.Αγάπη να θυμίζω,θύμησες γλυκές σαν και εσένα να χαρίζω.Γλυκό του κουταλιού θα βγάλω να φιλέψω,τα λόγια μου.Από λόγια δικά σου άγια που θα κλέψω.Λόγια σαν αυτά που λέγαμε μικροί, όμορφα λόγια.Τι σου είναι η ζωή...
Ποτέ δεν περιμένεις τι θαρθεί και ποτέ δεν σε περιμένει αυτή! Φτάνει μόνο μια στιγμή! Μια μικρούλα τόσο δα στιγμή,για να αλλάξει όλη σου η ζωή.Τι είναι η ζωή? Στιγμές.Στιγμές σαν αυτές που κάποτε ζούσαμε,γευόμασταν το Χθες.Πριν γίνει Σήμερα αυτό και πάρει ότι αγαπώ! Ότι αγαπούσαμε είναι εδώ, στο Όνειρο αυτό μέσα σε δυό τρεις λέξεις που δεν μπορείς να αντέξεις.Γιατί δεν μπορείς να αντέξεις την ίδια σου την ζωή, όταν λείπεις εσύ.Χωρίς εσένα λείπω,δεν υπάρχω δεν είμαι εδώ.Πέρασα μόνο για λίγο,να σου πω πως σ' αγαπώ.
Στάλα από το Σύμπαν,έπεσε στο χαρτί.Σταγόνα από ένα δάκρυ,γιατί λείπεις εσύ.Ποιός είπε ότι <<το όνειρο δεν μουσκεύει>>? Ας έρθει να με δει.Μούσκεψε το Όνειρο, μούσκεψε και το χαρτί.Κι όταν βρέχει,<<κλαίει ο ουρανός>> μου λες.Κλαίς εσύ! Γιατί εσύ είσαι ο Ουρανός μου.Εσύ και η Ζωή!
Υ.Γ.:Όταν έγραφα αυτά τα λόγια,δεν ήξερα γιατί τα γράφω. Μέσα μου κάποια φωνή <<ξέρει αυτή>> μου είπε.Και έγραψα, ότι μου είπε και θα ξαναγράψω ότι μου πει.Όσο μιλάει η φωνή αυτή,εγώ θα την υπηρετώ.Θα την ακούω,τι μου λέει θα σας λέω και θα για αυτήν εγώ θα είμαι εδώ.Ακούστε! Ακούστε τι έχει να μας πει...
Υπέροχο! Σας ευχαριστώ....
ΑπάντησηΔιαγραφή