γυναίκα που περπάτησες
σε δρόμους με αγάπη
αχ την οφθαλμαπάτη
δεν είδες πουθενά
στρωμένοι αυτοί ήτανε μόνο με αγκάθια
και τα σκαλοπάτια
Χάθηκαν στο χιονιά
ήσουν ευκολοπιστη
είχε τόσο κρύο
Κι εσύ κείνο τ αντίο
είπες με σιγουριά
έφυγες. νομίζοντας
πως θα σε αγαπήσουν
μόνη δεν θα σ αφήσουν
ποτέ και πουθενά
ξαπλωσες σε μπόλικα βρώμικα σεντόνια
γύρισες και συμπόνια
θες και παρηγοριά
δεν ήξερες δεν ρώταγες
τι είναι η αγάπη
την μπέρδεψες με κάτι
διαφορετικό
τώρα πικραμενη
και ατιμασμενη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου