Παραμονή Χριστουγέννων... Κτενά Ρούλα.

Αστράφτει από πάστρα το φτωχικό της Μαριγώς!

Μια βδομάδα τώρα,παιδεύεται να καθαρίσει το σπίτι , να ασπρίσει την αυλή, Να στρώσει τα μάλλινα στρωσίδια να είναι ζεστά τα πατώματα,να κουβαλήσει ξύλα για το παραγώνι....

Ύστερα έχουν σειρά τα σεμέν,το λευκό τραπεζομάντηλο,τα παραδοσιακά γλυκά...

Το σπίτι πρέπει να μυρίζει Χριστούγεννα!!! Και τέλος το φαγητό.

Όλο το χρόνο, τάιζαν το γουρουνάκι για τούτη την μέρα,μα σαν πήγε ο μπάρμπα Δημητρός να το σφάξει,δεν του πήγε η καρδιά,το άφησε να ζήσει....

_Ας έρθουν τα παιδιά,και θα φτιάξω τον μεγάλο τον κόκορα κοκκινιστό με χοντρά μακαρόνια που τους αρέσουν...είπε η Μαριγώ .. κοιτάζοντας με κατανόηση τον άντρα της.

Θα πάω κιόλας να τον ετοιμάσω...

_Κάτσε να πάρεις μια ανάσα βρε γυναίκα,να πιούμε ένα καφεδάκι σαν άνθρωποι. Απ'τα αξημέρωτα είμαστε στο πόδι, έχεις ώρα για το φαί....

_ Πήγαινε να πιείς καφέ στον Μανωλιό,να τον δεις κιόλας,και άσε με να κάνω την δουλειά μου Δημητρό!Όταν φτάσουν τα παιδιά,θέλω να είναι όλα έτοιμα,να τα χαρώ,να μην τρέχω με τις δουλειές.

Ολο και πιο αραιά έρχονται από τότε που βρήκαν δουλειά.

_Γιατροί είναι Μαριγώ μου, πού να βρούν τον χρόνο....

Δυό παιδιά έκαναν,ένα αγόρι,ένα κορίτσι, με στερήσεις και με βάσανα τα μεγάλωσαν,

και με την βοήθεια του Θεού,τα σπούδασαν και καμαρώνουν γιατί εκτός από καλοί γιατροί, βγήκαν καλοί άνθρωποι.

Το μόνο τους παράπονο,που δεν έκαναν ακόμη οικογένεια,μα όλα με την ώρα τους.. Έχει ο θεός και γι'αυτό.

Τα περιμένουν απόψε να έρθουν από την Αθήνα,να περάσουν μαζί τα Χριστούγεννα!

Πήγε αργά το απόγευμα και δεν είχαν φανεί.

Έβγαινε κάθε τόσο στην αυλή η Μαριγώ,να κοιτάει στο δρόμο μην φανεί το αυτοκίνητο.

Είχε αρχίσει να χιονίζει και είχε αρκετό κρύο..

Ούτε ο Δημητρός δεν φαινόταν,που εξαφανίστηκε ο χριστιανός?

Το τηλέφωνο την έβγαλε από τις σκέψεις..

_Ναι?

_Ελα μάνα,ο Γιώργης είμαι.

_Ακόμη δεν φύγατε Γιώργη μου?θα σας πάρει η νύχτα..

_Ακου μάνα,δεν θα μπορέσουμε τελικά να έρθουμε, δυστυχώς οι άδειες ακυρώθηκαν , ίσως την Πρωτοχρονιά,θα είμαστε συνέχεια στο νοσοκομείο.

Θα σου δώσω και την Φανή να σου ευχηθεί,ναι τον πατέρα τον πήραμε στο κινητό.

Χρόνια πολλά μάνα, καλά Χριστούγεννα!

Φαρμακώθηκε η Μαριγώ μα, ήξερε πώς δεν μπορούσε να γίνει τίποτα. Κοίταξε το στρωμένο τραπέζι με παράπονο και κίνησε να πάει στην κάμαρη..

_Άνοιξε Μαριγώ! ακούστηκε η φωνή του Δημητρού.

Έτρεξε στην πόρτα.Ο Δημητρός στεκόταν στο κατώφλι, κρατώντας αγκαλιά ένα μικρό παιδί

και πίσω του στεκόταν ένα ζευγάρι.

Φαινόταν κατάκοποι,και έτρεμαν από το κρύο....

_Τί συμβαίνει Δημητρό? ποιοί είναι οι ξένοι?

_Τους βρήκα στο δρομάκι Μαριγώ, το παιδί τρέμει από το κρύο, είπε ο Δημητρός κάνοντας χώρο στους ξένους να περάσουν.

Έβαλε το παιδί κοντά στην φωτιά .

_Κοπιάστε να ζεσταθείτε είπε η Μαριγώ , και έτρεξε να βάλει ξύλο στο παραγώνι.

_ Δεν θα σας γίνουμε βάρος, λίγο να ζεσταθεί το παιδί ψέλισαν

_Βάρος? τί κουβέντες είναι αυτές, είπε ο Δημητρός.

Απόψε είναι παραμονή Χριστουγέννων! κανείς δεν πρέπει να είναι μόνος, κανείς δεν πρέπει να κρυώνει, κανείς δεν πρέπει να πεινάει... Η Μαριγώ σέρβιρε το δείπνο....μα πιο νόστιμο κόκορα δεν είχαν ξαναφάει...

Ήπιαν και γλυκό κρασί και ύστερα έκατσαν γύρω απ' την φωτιά και μοιράστηκαν ιστορίες σαν παλιοί γνώριμοι..

Το παιδί είχε κοιμηθεί χορτασμένο και ζεστό από την φωτιά και από την αγάπη.. Εκεί κοιμήθηκαν όλοι μαζί ,δεν θέλησαν να πάνε στην κάμαρη,μη τυχόν και χαθεί η ζέστη της ψυχής.

Το ξημέρωμα,σαν ξύπνησε η Μαριγώ ,οι ξένοι είχαν φύγει, σαν να μην ήταν ποτέ εκεί.

Ο Δημητρός, έψηνε καφέ στην κουζίνα και πάνω στο τραπέζι,μια εικόνα της γέννησης του Χριστού και ένα χαρτάκι που έλεγε, Ευχαριστούμε πολύ!!!

Όρκο θα έπαιρνε η Μαριγώ πως,ο μικρός Χριστός στην εικόνα,της χαμογελούσε!

_Χρόνια πολλά Δημητρό μου, ευλογημένα Χριστούγεννα!

_Χρόνια πολλά Μαριγώ μου! Έλα να πιούμε καφεδάκι,να περάσει λίγο η ώρα,να τηλεφωνήσουμε και στα παιδιά.....

Roula Ktena