Ήμασταν παιδιά.'Ομορφα,αγνά,αληθινά.Δεν είχαμε κινητά,δεν είχαμε τεχνολογία.Δεν είχαμε ανέσεις,ούτε και λεφτά.Ζούσαμε στην ανέχεια,αλλά με όνειρα.Από τότε έμαθα να ονειρεύομαι.Ό,τι δεν είχαμε,ονειρευόμασταν ότι το έχουμε.Κι ό,τι δεν ήμασταν, γινόμασταν.Ονειρευόμασταν ότι είμαστε,ή ότι θα γίνουμε.Και στα όνειρα μας αυτά συμμετείχαν και οι άλλοι.Οι φίλοι,οι γνωστοί, πολλές φορές ακόμα και οι εχθροί! Γιατί κι αυτοί ακόμα πολλές φορές ονειρευόντουσαν μαζί μας.Η έχθρα μας γινότανε φιλία και η φιλία μας δεσμά,αδερφικά.Νοιαζόμασταν ο ένας για τον άλλον.
Θυμάσαι?
<<Θα γίνω κύμα και θα ξύσω τον βράχο.Την μνήμη σου.Στην άκρη της θάλασσας των αναμνήσεων σου θα ξαπλώσω δίπλα,να με πάρεις αγκαλιά.Θα γίνω αγέρας και θα φυσήξω μνήμες πάνω σου παιδικές,σαν φύλλα στο Δέντρο σου.Και μετά,ας χαθούν.Ας καούν στο τζάκι της καθημερινότητας σου.Τουλάχιστον θα έχεις ζεσταθεί λιγάκι...>>μου είπε ένα Φάντασμα που με επισκέφτηκε. Ξύπνιος εγώ,στον Ύπνο μου.
<<Ποιός είσαι? Ποιός είσαι εσύ?>>τον ρώτησα,χωρίς καθόλου φόβο.Είχε την δική μου μορφή!
<<Εγώ είμαι Εσύ.>>απάντησε αυτός.
<<Τι λες τώρα? Τι θέλεις?>> ξαναρώτησα εγώ ξαφνιασμένος.
<<Πες ότι είμαι Φάντασμα.Το Φάντασμα των Χριστουγέννων.Το πρώτο Φάντασμα,του Παρελθόντος Χρόνου.>>
<<Και? Γιατί ήρθες? Τι θέλεις?>>
Απόρησα.Συνειδητοποίησα όμως ότι ναί! Πράγματι είχα ξεχάσει τα Χριστούγεννα.Περνάγανε κάθε χρόνο όπως όλες οι εποχές του χρόνου.Καμμία διαφορά.Δεν είχαν καμμιά αξία πιά.Στολισμένοι δρόμοι,όλα γιορτινά,μα η καρδιά μας άδεια.Γεμάτες βιτρίνες, γεμάτα μαγαζιά,μα οι ζωές μας άδειες.Όλα κενά.Χωρίς νόημα. Χωρίς γλύκα καμμιά,όπως παλιά...
<<Δεν υπάρχει πιό γλυκό πιοτό από τις ίδιες σου τις αναμνήσεις, που θα σου τις σερβίρω εγώ.Και χωρίς να σου κοστίζει,όπως το πανάκριβο ουίσκυ που πίνεις για να ξεχάσεις.Γιατί? Γιατί να ξεχάσεις? Αυτά τα χρόνια, αυτή η ζωή,αυτά τα βιώματα,αυτά όλα σε έκαναν αυτό που είσαι σήμερα.Σε αυτά οφείλεις την ύπαρξη σου.Χωρίς αυτά δεν υπάρχεις,δεν είσαι τίποτα.Χωρίς ιστορία, είσαι ένα κενό άδειο ανθρωπάκι που αρνείται την ίδια του την ύπαρξη.Την καταγωγή του.Όσο καλή η κακή και επώδυνη νάναι αυτή,έχει την γλύκα της...>>συνέχισε να λέει αυτό,το Φάντασμα των Χριστουγέννων.
Θεέ μου! Πόσο σοφά λόγια,από ένα φάντασμα.Φάντασμα του Παρελθόντος.Θυμάσαι? Και αν δεν θυμάσαι,θυμήσου.Όπως ένας Άγγελος,-το Φάντασμα των Χριστουγέννων-, μου θύμισε εμένα σήμερα,έτσι και εγώ άγγελος για σένα θα γίνω.Και θα σε πάρω μαζί μου.Στο όνειρο.Φάντασμα θα γίνω εγώ για σένα.Φάντασμα που σε επισκέπτεται πριν τα Χριστούγεννα.Το πρώτο φάντασμα, του Παρελθόντος.Που δείχνω όσα έχουν ήδη συμβεί.
Εσύ παιδί.Γιατί δεν γεννήθηκες μεγάλος,κανένας δεν γεννήθηκε μεγάλος.Κανένας δεν γεννήθηκε έτσι όπως είναι.Στον δρόμο έγινε.Σε έναν δρόμο που έχασε.Ξέχασε.Αποπροσανατολίστηκε.Και το φάντασμα των Χριστουγέννων έρχεται,όπως ήρθε και σε εμένα.Το πρώτο φάντασμα των χριστουγέννων,του Παρελθόντος Χρόνου.
<<Μα έγινα εγώ ο Σκρούτζ?>>αναρωτήθηκα.
<<Και αν έγινα,πως δεν το κατάλαβα? Μα και ο Σκρούτζ έμαθε ποτέ του ότι ήταν ο Σκρούτζ? Και αν δεν ερχόταν το φάντασμα των Χριστουγέννων θα το μάθαινε? Η θα πέθαινε έτσι,μέσα στην άγνοια και την μοναξιά του? Χωρίς κανέναν κοντά του,ούτε καν τον ίδιο του τον εαυτό! Και αυτός ακόμα μακριά του ήταν...>>
Το Φάντασμα των Χριστουγέννων ήρθε.Ήρθε σήμερα και με πήρε και μου έδειξε πράγματα πολλά από τα χρόνια τα παλιά.Από τα χρόνια μου τα παιδικά.Και έκλαψα.Έκλαψα δίπλα του,με πήρε αγκαλιά.Με τα μάτια του.Όμορφα μάτια.Όμοια τους πουθενά. Γιατί το Φάντασμα φοράει τα δικά σου μάτια.Εσένα βλέπεις μέσα σε αυτά.Δεν θέλω να σας πω τι είδα.Δεν θέλω να σας πω που με πήγε και σε τι θάλασσες με ταξίδεψε.Δεν θέλω να σας πω σε πόσα και ποιά Χριστούγεννα περασμένα,ξεχασμένα,με οδήγησε. Μου έδειξε πράγματα που είχαν ξεθωριάσει,μεγαλώνοντας τα είχα χάσει.Τα είχα ξεχάσει.Έξυσε την μνήμη μου,όπως εγώ την δική σου τώρα. Δεν θέλω να σας πώ.Ένα θέλω μόνο.ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΕΣΑΣ!
Αφήστε στο Φάντασμα των Χριστουγέννων την Πόρτα φέτος ανοιχτή.Αφήστε την και θα σας επισκεφτεί.Καλέστε το.Κλείστε τα μάτια λίγο και θαρθεί.Κλείστε τα μάτια σας και ανοίξτε την καρδιά σας! Είναι ήδη εδώ,κοντά σας...
ΩΩΩΩΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή