Ακούω τη φωνή σου
βραχνό κάλεσμα, να θυμίζει
πρωινό περίπατο σε δάσος
Τα χέρια σου μ' αγκαλιάζουν
σαν τις ρίζες δέντρου που
έρωτα ψάχνει, σε μαλακή γη
Κλείνουν σφιχτά γύρω μου,
μια αναπαράσταση της γένεσης
της απαρχής της ζωης
Ψάχνουν ν' ανοίξουν δρόμο,
το ρυάκι να βρουν
να ποτίσουν τη δίψα τους
Δάχτυλα που ψαχουλεύουν
ανάμεσα σε πτυχές,
να βρουν τη ζωή
Ενα στρώμα από φύλλα
στο φάσμα των χρωμάτων της γης,
βαθύ καφέ και κίτρινο και πορτοκαλί
Θαρρείς έτοιμο να φιλοξενήσει
κορμιά γυμνά, γλυκά βασανισμένα
στου έρωτα το πάθος
Παντού μυρίζει μούχλα και βρύα,
φρέσκια γη και χώμα
προσφατα ποτισμένο
Όλα είναι σωστά καμωμένα,
μόνοι θεατες εσύ, εγώ
κι ένα στρώμα φύλλα,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου