Σήμερα οι λέξεις ματώνουν το χαρτί
και πληγώνουν την καρδιά μου.
Γίνονται λεπίδια που με αργό
και βασανιστικό τρόπο κομματιάζουν
τα όνειρα μου.
Αναρωτιέμαι αν έχει κανείς το δικαίωμα
να βάζει εμπόδια στο δρόμο
που διαγράφεται απο τις επιθυμίες
της ψυχής.
Άραγε σκέφτονται τον πόνο
που μπορεί να προκαλέσουν
σε μια ευαίσθητη καρδιά ;
Κυλάει αίμα στις φλέβες τους
ή φαρμάκι που ποτίζουν
σε ό,τι δουν να ξεπροβάλει;
Νιώθω μόνη με συντροφιά τις λέξεις,
που γράφονται με δάκρυα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου