Σέ ποιο ακρογιάλι , τρέχεις
μέσα στήν νύχτα,ν απογγιασεις....
Άραγε, να φτασες σ'εκείνο τόν κήπο
που ξωτικά λουλούδια και πουλιά,
σκορπούν την αιώνια άνοιξη...
κάτι απ'την αρμυρα τής θάλασσας
κρατάς ακόμα στ ακροδαχτυλα
της ψυχής σου??
Βρέχει απόψε ψυχη μου...
Ξημερώνει γιορτή....
Ήταν κάποτε ή δική σου γιορτή...
Άναψα τό καντήλι να φέγγει
τή στράτα σου..
Ποιός ξέρει.... ίσως έρθεις γύρω
στη φλόγα του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου