Επίδοξοι Ποιητές... Κατερίνα Πήττα

Επαναστάτησαν κι οι λέξεις!

Ως όφειλαν!

Κι έγιναν ανυπόταχτες!

Και άηχες!

Ως δύνανται!

Έπαψαν, να υπακούουν

τα μακρά φωνήεντα,

στα κελεύσματα των λέξεων!

Και τα βραχέα πλέον,

δεν τις εμπιστεύονται!

Κραυγές και ψίθυροι,

χάσκουν σ' ορθάνοιχτα στόματα

κι από τις γλώσσες,

κρέμονται ιδρωμένα,

σαν άγουρα τσαμπιά,

λειψά, "μικρά" τα λόγια!

Στείρα νοημάτων!

Νεκρά αισθημάτων!

Πώς να γεννήσουν στίχους οι λέξεις,

όταν φρεσκοξυσμένες

μύτες μολυβιών,

επίδοξων ποιητών,

σφαγιάζουν ανελέητα,

τα σωθικά τους?

Όταν κολασμένοι εγωισμοί,

ασελγούν,

στα τρυφερά κορμιά τους?

Ναι! Έχουν κορμιά οι λέξεις και πονάνε !

Και δίχως τα φωνήεντα,

σέρνονται...ποιητική αδεία,

στο εκτελεστικό απόσπασμα

για τα περαιτέρω!

Ποιος νοιάζεται...

Αρκεί, μια σταγόνα τίτλου,

να ξεδιψάσει τη λύσσα

της ματαιοδοξίας!

Πολύς θόρυβος για το τίποτα!

Κατερίνα Πήττα