Άρνηση... Πασχαλης Κατσικας.

Είναι κι αυτές οι παγίδες,

κάτι πλάκες μεγάλες με κόλλα από πάνω,

χωρίς ελατήρια, χωρίς κλουβιά, χωρίς βία,

που χρησιμοποιούμε για να απαλλαγούμε απ’ τα ποντίκια.

Έτσι λέμε, χωρίς βία.

Κάποτε βρήκα μία, είχε πιάσει κάτι μικρό σαν κάμπια.

Τη σήκωσα και είδα πως ήταν πόδι,

το πόδι ενός ποντικού που το μάσησε για να ξεφύγει.

Ο ίδιος πιο πέρα πέθανε από αιμορραγία.

Είναι κάτι παγίδες κόλλας,

θρησκεία, οικογένεια, πατρίδα,

απ’ τις οποίες δεν ξεφεύγεις αρτιμελής.

Μέχρι να το καταλάβεις η κόλλα έχει δέσει,

έχεις καθηλωθεί για πάντα.

Άραγε ένα ποντίκι ξέρει πότε ήρθε το τέλος;

Πασχαλης Κατσικας