Μην Ορκιστείς... Κατερίνα Πήττα.

Τι σου είναι όμως ο έρωτας...

Αριστοκράτης!

Μα κι επαίτης!

Τη μια,

φαντάζει φωτεινός και τέλειος!

Την άλλη,

σαδιστής κι αλήτης!

Κατασπαράζει βουλιμικά τις σάρκες σου,

εκείνες που στα νεύματά του,

υποκλίνονται!

Σε παλεύει ανελέητα...

Μέχρι να συρρικνωθούν τα θέλω σου,

να καμφθούν οι αντιστάσεις σου,

ν' αναδυθούν τα σκοτάδια σου

Και σαν θα δει,

να χάσκουν οι πληγές σου,

ορθάνοιχτες και διψασμένες,

θάνατο στάζει...

κι απιθώνει σιωπές!

Κι ενοχές!

Κι αποποιούμενος των ευθυνών του,

στα πόδια το βάζει!

Και τον κηρύσσεις ένοχο!

Ορκίζεσαι πως θα ν' ισόβια η ποινή,

αγνοώντας επιδεικτικά,

εκείνο το άρωμα υπόσχεσης,

π' αναδύει, η πεθυμιά για ζωή!

Μην ορκιστείς ξανά...

Κατερίνα Πήττα