Μες' Απ' Τις Ελλείψεις... Γεώργιος Ελευθ. Καραγιάννης.

Τα πιο μεγάλα μνημόσυνα γίνονται μες στις γιορτές.

Κι έχει τη σημασία του το γεγονός,

όταν σταματάς την ευτυχία σου

για να σκεφτείς τους απόντες.

Πατώντας πολλά enter στο μυαλό σου

αραδιάζεις μνήμες με τη σειρά,

που άλλες απωθείς και άλλες σε συντρίβουν.

Κι αμέσως εμφανίζονται αόρατες πεταλούδες,

που μέσα σε ανεμοθρόισμα γεμίζουν τον ουρανό με ψυχές

άλλοτε λευκές και άλλοτε γκρίζες.

Κρατάς τις δικές σου που σε συντρόφευσαν στη ζωή

και τις κάνεις ένα μπουκέτο ψυχανθών,

να τις έχεις συγκεντρωμένες,

όταν οι δυσκολίες σε χτυπούν,

τη μνήμη σου να ραίνουν,

να είναι δίπλα σου, συντροφιά,

να σε σε χαϊδεύουν.

Κι όταν έρχονται τα λόγια τ’ ανείπωτα

που σε πλήγωσαν,

τα φιλιά που σε μάτωσαν,

οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις

και οι αγκαλιές που σου στέρησαν,

τ’ αφήνεις όλα απ’ έξω, να φύγουν,

όσο γίνεται πιο μακριά να πετάξουν,

σαν να μην υπήρξαν ποτέ.

Αφού το ξέρεις…

Μέσ’ απ’ τις ελλείψεις συνεχίζουμε να υπάρχουμε.

Αν και η τελειότητα είναι το ζητούμενο,

εμείς δεν θα την πλησιάσουμε,

γιατί συνεχίζουμε να είμαστε ταξιδευτές.

Γιώργος Καραγιάννης