Η νύχτα αυτή η ξεχωριστή είναι γεμάτη μάγια!
Νύχτα που κάθε της λεπτό,είναι σπαρμένο θαύματα
αντίλαλοι τριγύρω ακούγονται από γλυκιές φωνές
την θεία Γέννηση υμνούν στης πίστης μας τα άδυτα!
Το φέγγος των άστρων,της πλάσης γιορτινή στολή!
Λάμπει το σύμπαν από το Φως των Χριστουγέννων!
Παγώνει στο παραθύρι η κρύα η ανάσα και θολή
θαμπώνει με υδρατμούς τα ολόφωτα τα τζάμια
κρύβοντας μια αλήθεια εκεί απ'έξω,τόσο θλιβερή
που ζει στην σκιά,να μην την βλέπουνε τα μάτια.
Κοιτάζει και βουρκώνει από πάνω ο ουρανός
δάκρυα κατακλυσμός ουρανών θλιμμένων.
Μέσα στο κρύο και στον αφιλόξενο χιονιά
άστεγοι κουρνιάζουν,άνθρωποι -σπουργίτια
Κρύβει ο δρόμος τα πικρά τους μυστικά
πόσες Θεέ μου μέρες και νύχτες του καημού
που έντεχνα εκεί στην άκρη κρύβει η καταχνιά.
Σπίτι τους του πεζοδρόμιου κάποια γωνιά
ανήλιαγες διαβάσεις στέκι τους έχουν κάνει
κάτι χαρτόκουτες στρώμα τους και κρεββάτι.
Πώς θλίβομαι,πόσο λυπάμαι στην τόση ένδεια
συνάνθρωποι άστεγοι,σπουργίτια του χαμού !
Ας άνοιγαν αυτή την ώρα οι στοργικοί οι ουρανοί
ζεστά,γλυκά την παγωνιά τους να σκεπάσουν
πίσω τις ζωές τους να ξαναπάρουν απ'την αρχή
Βαρβάρα Κατσιάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου