Έρωτας είναι, ο Θεός... Κατερίνα Πήττα.

Άπλωσες τα χέρια

και γλίστρησ'από μέσα τους

το άρωμα της γύμνιας μου..

Κορμί λευκό, αναμάρτητο,

μ' αλαβάστρινα φτερά

κι ανταύγειες ουρανού...

Άνοιξες τα μάτια

κι ο κόσμος ντύθηκε

αρμονία φωτός,

του Ενός!

Έκλεισα τα χέρια

κι η σάρκα λιγόστεψε!

Και να' σου

ο δικός μου Θεός,

Απολλώνιος λυγμός,

στο φέγγος της νύχτας...

Έκλεισα τα μάτια

και φυλάκισα το ολόγραμμά Του

στα κελιά του απόλυτου

κόσμου μου...

Στο όλον μου,

εκεί, που δεν κυκλοφορεί κανείς

χωρίς διαβατήριο,

χωρίς συγκατάθεση...

Απρόσκλητος κανείς,

δίχως να καταπιεί εγωισμούς

και περηφάνειες...

Το Όλον προσκυνητής του Ενός!

Και το Έν του Όλου!

Έρωτας είναι, ο Θεός!

Κατερίνα Πήττα