Το δικό μου φεγγάρι... τασος Ζωταλης.

Ενα φεγγάρι έχει ξεμείνει
Κάπου στην άκρη τ'ουρανου
Πόνο μαζί με μένα πίνει
Όνειρα κάνει με το νου
Του λέω να κατέβει κάτω
Στις αγκαλιές μας να χαθεί
Μου λέει έχετε πιάσει πάτο
Γι'αυτό σας έχω σιχαθεί
Του λέω ότι ελπίζω ακόμη
Πώς θα κερδίσει το σωστό
Σβησατε λέει το "συγνώμη"
Μαζί και το ευχαριστώ
Στ"αστέρια λέει να με προσέχουν
Να μου κρατάνε συντροφιά
Τα μάτια του δάκρυα τρέχουν
Και μένα με κεντούν καρφιά
Για μένα λέει έχουνε γράψει
όλου του κόσμου οι ποιητές
Ξέρω μου λέει,σου χε τάξει
Μα όλα έμειναν στο Χτες
Φεύγει προτού το χαιρετησω
Μα πριν να έρθει η αυγή
Του λέω,θα ξαναγαπήσω?
Και απ' την καρδιά βγαίνει πληγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου