Δύσκολες Εποχές... Κατερίνα Πήττα.

Κυλάει ο καιρός...

Δυσκόλεψαν, οι εποχές.

Τις "φοβηθήκαμε"

ή έτσι διαταχθήκαμε!

Αρχίσαμε να κλείνουμε

το "στόμα" των καλοκαιριών...

και οι χειμώνες προμηνύονται "αδηφάγοι"

Κι όλο ντυνόμαστε με χρόνια...

Αντί για μέρα,

"νύχτα"...ξημερώνει.

Στους τοίχους κρεμασμέν' απωθημένα.

Ζωές με αναμνήσεις αγκαλιάς

και γεύσεις πεθυμιάς φιλιού,

τους ουρανίσκους να τρυγά

απελπισμένα!

Με συντροφιά μας τα αγγίγματα...

για κείνα τ' αγγίγματα

με δίχως χέρια σου μιλάω,

που "βύθισαν" την ύπαρξή μας

στο απόλυτο!

Κι ύστερα...μοναξιά!

Σε γκρίζο φόντο, σκηνικά!

Εμείς, που θέλαμε ν' αλλάξουμε τον κόσμο,

αρκεστήκαμε απλά

στο να μην τον τον κάνουμε χειρότερο...

Εμείς, οι ένοχοι!

Με δίχως ελαφρυντικά...

Απολέσαμε τη γνώση του χθες

και ξέμεινε το αύριο από ρίζες!

Μα, ποιος μπορεί να προδικάσει το αύριο;;;

Ποιος μπορεί να καθορίσει το μέλλον;;;

Το μόνο που ανήκει στη ζωή,

στα παιδιά,

στα χρώματα!

Το μόνο που ανήκει στην έκπληξη

και στ' αναπάντεχο!

Τα υπόλοιπα, τόσο προβλέψιμα και δεδομένα...

Κι εγώ!

Κι εσύ!

Και όλοι μας!

Κατερίνα Πήττα