Βάδιζες με τη θάλασσα μαζί
Γοργόνα που την έφερε το κύμα
Μου είπες ο Αλέξανδρος αν ζεί
Και μάτωσαν οι στίχοι και το ποίημα
Οι έρωτες τριγύρω μια στρατιά
Που έψαχναν να βρουν τον αρχηγό τούς
Τους γέμισαν τα μάτια σου φωτιά
Και βάλανε στην άκρη το εγώ τους
Δεν έμαθες ποτέ σου τι θα πει
Κακία προδοσία μα και ζήλεια
Και γέμισες μια νύχτα με ντροπή
Που ήπιαμε τον πόθο με τα χείλια
Να πάω είπες πρέπει στο βυθό
Να πεις στο μέγα Αλέξανδρο πως ήρθα
Και ψελισα "αν φύγεις θα χαθώ"
Και άναψε μες την καρδιά μου σπίθα
Στη θάλασσα με βρήκε η αυγή
Τα όνειρα σε κάτι βράχια μόνα
Και έγραψα με αίμα απ' την πληγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου