Στου ήλιου το κατακόρυφο
στων τζιτζικιών το απροχώρητο
στου νου μου το αδιανόητο
και στης σιέστας το απόλυτο...
Δειλά μία σκέψη ξεμυτίζει
κι αρχίζει να με τριβελίζει
με σκέρτσο και νάζι με ζαλίζει
κυριολεκτικά με πρήζει...
Είμαι μία σκέψη λίγο μπριόζα
λέει... κι αμέσως παίρνει πόζα
μες στου ονείρου μου την πρόζα
δίνει παράσταση η σκερτσόζα...
Έλα...μου λέει μπες στην ουσία
κι εγώ σκέφτομαι.. εξουσία
εθελουσία...παρουσία...
παρακρουσία...συνουσία...
Όπα... μου λέει η πονηρούλα
γελάνε μέχρι και τα ούλα
σαν παρά πήρες βλέπω φόρα
ξε-καβαλίκα και προχώρα...
Δικιά μου λέει...η παράσταση
Μα εγώ επιμένω επί ματαίω
ανάσταση...επανάσταση...
ίδια κατάσταση
και φτου κι απ' την αρχή...
Στολίζομαι...ζαλίζομαι...
βαυκαλίζομαι...
νανουρίζομαι...ποτίζομαι...(με τι;)...
κουνιέμαι... λυγιέμαι...
κρατιέμαι.... (από τι;)...
κουνιέμαι;...(σεισμός;...όχι λάθος)
λάθος...πάθος...βάθος...γνάθος...
(πονάει το δόντι;)...Μπα....
μάλλον εκτροχιάστηκα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου