Μια Χειραψία... Ντίνα Μήλου.

Ποτισμένη με αλμύρα απογοήτευσης

Σαθρή σανίδα ναυαγίου

Ψυχρό πόμολο, αδιέξοδης πόρτας

Θαλασσοδαρμένη ,αλλοιωμένη ταυτότητα

Σπασμένη πυξίδα

Κυκλοθυμική ,ανυπόστατη

παλινδρόμηση.

Η ανικανότητα κατανόησης

φιμώνει αερόβια άσκηση

Σκορπισμένα αθώα γαρύφαλλα επιπλέουν

στο χείλος της αβύσσου

Ο ήλιος δακρύζει.

Το δειλινό ξεθωριάζει

μετά από ενορχηστρωμένες

σπιλωτικές , ενέργειες...

Στον κήπο της αποστροφής

φουντώνει το γρασίδι της λησμονιάς

Ο θύτης περιπλανείται στο δικό του

δαγκωμένο φεγγάρι .

Τον μαστιγώνουν τα σκοτάδια ,

της περιέργειας

Σκυθρωπός , εναποθέτει τις ελπίδες

στην στιγμή της αμνηστίας,

Επιστρέφει με έμπυρο,

υποκριτικό ταλέντο

Ζητάει να διορθώσει το

χάος που σκόρπισε

Αδυνατεί να εκφραστεί

Κενό ....

Σιωπή.

Δακρυσμένο ζουμπούλι τοποθετεί

πάνω στην πάχνη του χρόνου

Πως να μαζέψει στάχτες σε χίλιους ανέμους

Τυφλώνετε ...

Μια λυχνία μετράει καρδιακούς παλμούς....

Κρύσταλλα γυαλιού καταπίνει

Απεγνωσμένα προσπαθεί

ν' αναστήσει νεκρά περιστέρια

Μάταια...

Το καλοκαίρι πέταξε…..

Ntina Millo