Ηθελα....
Τι ευσεβής πόθος !
Πρωταρχική ήθελα να 'μαι σκέψη σου.
Ανάγκη και η έγνοια σου.
Στον χρόνο σου μέσα να υπήρχα
κι' όχι στο περίσσευμά του.
Δεν είμαι.
Ηθελα....
με χάδια τρυφερά να σ' αγγίζω...
και με λόγια γλυκά.να σου μιλούσα.
Στο κέντρο της καρδιάς σου να με κράταγες ...
αγκαλιά σφιχτή.
Ηθελα.......
Δεν με κράτησες.
Κι' όμως...
ακούω ακόμη τη φωνή σου να μου λέει
πως ...."Θα είμαι για πάντα εδώ".
Δεν...δεν είσαι !
Και από τότε.... ταξιδεύω μόνη μέσα στο τίποτα
του χρόνου χαμένη,
σε μια προσπάθεια να δραπετεύσω από τη φυλακή
των όσων μαζί ζήσαμε, που σαν ένα βαλς νοσταλγικό
της μνήμης, μαζί του ακατάπαυστα χορεύω αφού
στο περιθώριο της δικής σου ζωής, να συμβιβαστώ,
δεν θέλησα κι' ας ζωγραφίζω ακόμη
τ' αρχικά των ονομάτων μας πάνω στις ημερομηνίες
του καιρού που φεύγει...μέσα σε νύχτες άδειες,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου