Πόσο αφηρημένα
κυλά η νύχτα, φτιασιδωμένη
στη μαγεία της, λίγη μουσική
κι ένα ποτήρι κρασί!
Και οι στεναγμοί
ταξιδεύουν στ' χρυσονείρατα
των άστρων, λάγνες οι νότες στων
χειλιών σου το πέρασμα!
Νοσταλγώ το ηχόχρωμα
της φωνής σου, μια ανατριχίλα
διαπερνά το κορμί, χάνομαι στα
άβατα μονοπάτια της σκέψης!
Πάλεται η ψυχή μου
απόψε θα περπατήσω στου ονείρου
τις κρυφές αναζητήσεις στον επίγειο
παράδεισό σου!
Ως της αυγής τη φέξη,
αγάπη μου ξαναγιεννιέται ο κόσμος,
ονειρέψου ας παρασυρθούμε στην
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου