Αφουγκράσου την κραυγή κι ενός λεπτού σιγή!
Άκου! Αίμα ηρώων κυλάει στην ψυχή...
αίμα που δεν πάγωσε ο χρόνος...
αίμα εκείνων που φώναξαν πιο δυνατά,
αυτά που δικαιούσαι και είναι απλά...
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ!
Εναπόθεσε με ευλάβεια,
τιμής λουλούδι μες την ίδια την ψυχή σου
και κράτα το αμάραντο από ακριβό απόσταγμα ευγνωμοσύνης!
Άκου! Αφουγκράσου! Δεν είναι ο άνεμος, μα ούτε κι η βροχή,
μόνο είναι τα κόκαλα που τρίζουν...
οι Ερινύες των πουλημένων συνειδήσεων στον Θεό
του χρήματος και της άθλιας της ματαιοδοξίας...
Δες και σήμερα, μέρα γιορτής και μνήμης,
δες τη σοφία της γης,
που μες την αγκάλη της με ευλάβεια φυλάει ρίζες ...
να ξεμυτίσουν από ρωγμές βράχων,
ν' αντικρίσουν το φως,
ανάμεσα από το χαλί των νεκρών της φύλλων....
να βλαστήσουν...ν' ανθίσουν και να δείξουν την υπεροχή της....
Θέριεψε την ελπίδα σου, γεφυρώνοντας το πικρό χθες
με το ονειρεμένο αύριο!
Βίβιαν Παπαϊωάννου Ασπροπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου