Καταραμένη Ποίηση... Τριάδα Ζερβού.

Μ' αρέσουν τα ποιήματα

που απαγγέλουν μεθυσμένοι,

τρεκλίζοντας στων δρόμων τις γωνίες.

Κυρτές σκιές,σκυφτοί,

μα τρισευτυχισμένοι,

αφού ξεχνούν με το ποτό,

πίκρες και αγωνίες.

Εκείνα τα ποιήματα ,

δεν γράφτηκαν ποτέ τους σε βιβλία!

Δεν τα διαβάσανε ορθόφωνοι,

αρτίστες σε γιορτές!

Είναι ποιήματα αλήτες

που οι ναύτες μουρμουρίζουνε στα πλοία,

όταν ξενύχτες καθαρίζουν

λερωμένες κουπαστές.

Μ' αρέσουν τα ποιήματα

που διαγράφουν οι κριτές!

Που τ' αγνοούν οι λόγιοι,

τα λοιδωρούν οι φαντασμένοι!

Έχουν την δύναμη,

να συνταράξουν την ψυχή! Σαν θεατές,

της μοναξιάς που ταλανίζει

μια ζωή βασανισμένη.

Εκείνα τα ποιήματα

πεθαίνουν πριν ανθίσουν!

Όπως πεθαίνουν όνειρα

πριν καν εμφανιστούν!

Κλεισμένα στα κελιά τους

οι αυγές δεν θα τ' αφήσουν,

φιλί να δώσουν σ' ηλιαχτίδες

που τις πόρτες τους χτυπούν...

Τριάδα Ζερβού.