"Φτάνω στο τέρμα της διαδρομής. Εσύ ακόμα στην Βοστώνη
κι εγώ στις Κυκλάδες που αγαπάς. Είμαι μια σταγόνα από τον
ήλιο που καίει τα κλειστά σου μάτια όταν χάνεσαι για ότι δεν
θέλεις να θυμάσαι και για ότι αγαπάς. Και μια ρανίδα
είμαι ακόμα γεμάτη ευχές σε άσφαιρα αστέρια στον σταυρό
που στον λαιμό σου πάντα φοράς.
Η πιο παρήγορη λέξη είναι το ίσως.
Ίσως κάποια στιγμή να σε δω. Ίσως ποτέ.
Να ξέρεις κάτι. Λένε πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Δεν μου αρέσουν αυτά που λένε.
Μου αρέσει να λέω πως ένα αντίο ποτέ δεν κρατάει
για πάντα μα ένα σε αγαπώ αντέχει για μια ζωή. "
Μαίρη Τσίλη
Από την Νάντια μου, ο ήλιος της Βοστώνης
Εκδόσεις Όστρια Photo by
Nikos Prionas collection
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου