Για να προχωρήσεις, χρειάζεται να αποχαιρετήσεις!
Να αποχαιρετήσεις το παρελθόν, τα λάθη σου, τα λάθη τους.
Τα λάθη που σε κάνανε να θυμώσεις, να πνιγείς.
Γιατί πνιγμένος προχωράς, πνιγμένος ανασαίνεις.
Κι όσο πνίγεσαι θυμώνεις, σαν ένα μικρό παιδί που του πήραν
το παιχνιδάκι από το χέρι.
Που βρίσκεσαι αλήθεια;
Σε ποια έρημο χάθηκες;
Βαραίνουν τα βήματά σου κάθε φορά που προχωράς.
Σε γυρίζουν πίσω, σε κείνο το πίσω που τόσο πολύ σε πλήγωσε.
Κι εσύ δεν αντιδράς, παρά μόνο αναμοχλεύεις το πόνο.
Δεν κοιτάς γύρω σου, γιατί το μέσα σου σπαράζει.
Κι όσο σπαράζει, άλλο τόσο του πετάς κάρβουνο.
Τόσο κάρβουνο που μαύρισε η ψυχή σου και δεν το κατάλαβες.
Φύγε από εκεί, γιατί όσο μένεις θα πονάς, θα σέρνεσαι.
Κι όσο σέρνεσαι, αλλο τόσο θυμάσαι.
Κι όσο θυμάσαι, τόσο παραμένεις στάσιμος.
Στάσιμος σε ένα παιχνίδι του μυαλού σου.
Την καρδιά σου δεν την λυπάσαι που την αποκαρδιώνεις;
Συγχώρησε και προχώρα.
Δεν στο είπα;
Πρέπει να συγχωρήσεις για να προχωρήσεις.
Τον άλλον που σε πλήγωσε, μα πιο πολύ τον εαυτό σου που τον
εξανάγκασες να περάσει αυτά που πέρασε!
Πρέπει να μάθεις να συγχωρείς!
Να κόψεις ένα κομμάτι απ' την ψυχή σου και να το
αποχαιρετήσεις. Γι αυτό σου λέω, για να προχωρήσεις,
Ηρώ Αναστασίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου