Και τώρα πως να σε αποχαιρετήσω;
Δανείστηκα λέξεις.
Ήθελα να φτιάξω καινούργιες.
Δεν ήθελα ποτέ να σε ντύσω
με λερωμένα κουρέλια, χιλιοφορεμένα.
Με σκισμένα γόνατα
και λιωμένους γιακάδες.
Δεν θέλω να γνωρίζουν τι ήσουνα
για μένα. Με τι ισοδυναμούσε το
όνομα σου. Δεν Θέλω να ξέρουν
ότι έκλαψες στον ώμο μου. Ότι
σπαρτάραγες στα χέρια μου όταν
πάγωναν οι στιγμές. Δεν Θέλω να
νιώσουν την ζέστα της ανάσας σου.
Ούτε το άρωμα της όταν τύλιγε
την ψυχή μου και την ταξίδευε
διπλωμένη στα σπλάχνα σου.
Θέλω μόνο να ξέρουν αυτά
που τους άφησες να δουν κάνοντας
να πιστέψουν πως σ ένιωσαν ολόκληρο.
Και τώρα που να βρώ μελωδία στο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου