Τη νύχτα μου φωτίζω
με μια πολύχρωμη μεταξωτή γραβάτα.
Τη δένω ανάποδα
στην πλάτη να κρέμεται η γλώσσα,
στο σβέρκο να με βαραίνει του κόμπου της ο ίσκιος.
Άκρη-άκρη κρεμάω παραγάδια.
Εσάς που προίκισε η τέχνη της ανάγνωσης
προσμένω να τσιμπήσετε,
μήπως σκαλώσει στο πολύφωτο
κι απαλλαγώ για πάντα απ' την ανάγκη της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου